Een waterpolokraker van jewelste! Hoe kan het dan anders dat tijdens deze stadsderby de emoties hoog oplaaiden en er op het scherpst van de snede werd gestreden. Des te mooier voor de toeschouwers natuurlijk.
De ambities van Heren 5 zijn promovendus worden, iets dat voor Heren 4 niet zo nodig hoeft. En dat was te merken aan de opkomst. Waar Heren 4 de spelers bij elkaar moest schrapen en met 8 spelers aan de start verscheen, was Heren 5 op volle oorlogssterkte verschenen met in totaal 11 spelers. Alvast 0-1 in het voordeel van Heren 5.
Heren 5 startte ook meteen sterk, en stond het eerste kwart al met 1-2 voor (de eerste, figuurlijke punt niet meegerekend uiteraard). De op papier thuisspelende ploeg, Heren 4, had geen antwoord op het goede verdedigende werk en maakte zelf verdedigend de nodige foutjes. Heren 5 was zelfs zo op dreef dat het leek alsof ze een zonespel uit de mouw schudde. Waarschijnlijk hadden ze dit zelf niet eens in de gaten, maar het spel was er zeker niet minder aantrekkelijk op.
In het tweede kwart reageerde Heren 4 succesvol op het spel van Heren 5, onder andere door regelmatig met 2 midvoors te spelen en sneller in de omschakeling te reageren, wat weer tot gevolg had dat aan dit kwart met een 4-2 voorsprong afgesloten kon worden.
Terwijl Heren 4 stug hun spelletje vol bleef houden, ging Heren 5 juist rommeliger spelen en begonnen ze zich te bemoeien met de wedstrijdleiding. Zoals zo vaak verlies je als team dan vooral van jezelf, en zo ook Heren 5. Desondanks kon Heren 4 dit niet omzetten in een grotere voorsprong. De vermoeidheid sloeg bij sommige spelers toe! Door doelpunten aan beide kanten werd dit kwart afgesloten met 5-3. Voor Heren 5 moest het dus in het laatste kwart gebeuren. Helaas voor Heren 5 was de verdediging van Heren 4 inmiddels ondoordringbaar en zag ze de initiële voorsprong van 3 spelers meer tegen het einde van de wedstrijd als sneeuw voor de zon verdwijnen. Heren 4 won wist zelfs nog een doelpuntje extra te maken en won alsnog overtuigd met 6-3.
Tekst: Jan Schulenburg